Domykanie

Tytułowa zabawa została po raz pierwszy opisana przez Sida Sacksona w miesięczniku Games Magazine w 1979 roku i opatrzona nazwą Closing in.

Rozgrywka przeznaczona jest dla dwóch graczy (oznaczmy ich przez A i B) i wymaga jedynie przyborów do pisania oraz kartki – najlepiej w kratkę. Na kartce rysujemy planszę w postaci kwadratu o wymiarach 6×6 podzielonego na pola jednostkowe (por. diagram poniżej).

\begin{tikzpicture}[scale=0.9] \draw[ultra thick,fill=blue!15] (0,0) rectangle (6,6); \draw[very thick] (0,0) grid (6,6); \foreach \x/\w in {1/A,2/B,3/C,4/D,5/E,6/F}  {    \node[below,scale=1.15] at (\x-0.5,0) {${\mathbf \w}$};    \node[right,scale=1.15] at (6,\x-0.5) {\bf \x};   } \end{tikzpicture}

Gracze wykonują ruchy naprzemiennie (rozpoczyna gracz A) i wygrywa ten, który jako ostatni ma możliwość poprawnego zagrania. W pierwszym ruchu gracz A wybiera i oznacza (np. swoim inicjałem) dowolne pole na planszy. Gracz B postępuje podobnie, jednak nie może on wybrać pola zajętego przez przeciwnika. We wszystkich kolejnych ruchach każdy z graczy wykonuje po dwie czynności:

  • wyklucza z dalszej gry swoje bieżące pole (np. poprzez zamalowanie odpowiedniej kratki),
  • wybiera dla siebie nowe pole, do którego można się dostać z poprzedniego ruchem szachowego hetmana (poruszając się pionowo, poziomo lub po skosie); nie wolno przy tym przeskakiwać wykluczonych już pól.

Przykładowa rozgrywka mogłaby wyglądać następująco.

Lp.Gracz AGracz B
1.D5B2
2.B3C3
3.B5C4
4.C5D4
5.D6F4
6.A6C1
7.A1B1
A poddał się.

Plansza tej partii prezentuje się tak (gracz A – kolor niebieski, gracz B – kolor brązowy, numery zablokowanych pól to kolejne ruchy poszczególnych graczy).

\begin{tikzpicture}[scale=0.75] \draw[ultra thick,fill=blue!15] (0,0) rectangle (6,6); \draw[very thick] (0,0) grid (6,6); \foreach \x/\w in {1/A,2/B,3/C,4/D,5/E,6/F}  {    \node[below,scale=1] at (\x-0.5,0) {${\mathbf \w}$};    \node[right,scale=1] at (6,\x-0.5) {\bf \x};   } \foreach \x/\y/\n in {4/5/1,2/3/2,2/5/3,3/5/4,4/6/5,1/6/6}   \draw[fill=blue!70] (\x-1,\y-1) rectangle (\x,\y) node[white,scale=1.1] at (\x-0.5,\y-0.5) {\bf \n}; \foreach \x/\y/\n in {2/2/1,3/3/2,3/4/3,4/4/4,6/4/5,3/1/6}   \draw[fill=brown!40!black] (\x-1,\y-1) rectangle (\x,\y) node[white,scale=1.1] at (\x-0.5,\y-0.5) {\bf \n}; \node[scale=1.15,blue] at (0.5,0.5) {\bf A}; \node[scale=1.15,brown!80!black] at (1.5,0.5) {\bf B}; \end{tikzpicture}

Z diagramu wyraźnie widać, że gracz A został ,,domknięty” na obszarze wielkości ośmiu pól (choć i tak nie byłby w stanie wszystkich ich wykorzystać, gdyby partia trwała dłużej), zaś gracz B ma do dyspozycji 16 pól, więc (jeśli sam się nie zablokuje) pojedynek na pewno wygra.

Gra w domykanie jest szybka i często rozstrzyga się w pierwszych kilku ruchach. Bardziej cierpliwi mogą spróbować rozgrywki na nieco większej planszy (np. 8×8). Ciekawym ćwiczeniem (dla jednej osoby) jest rozegranie partii, w której (wyimaginowany) przeciwnik powiela ruchy pierwszego gracza stosując symetrię względem środka planszy. W jaki sposób należy poprowadzić grę, aby zwyciężyć?

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.